“Менинг биринчи ўқитувчим!”
Эшқобил ШУКУР, Ўзбекистонда хизмат кўрсатган маданият ходими
— Менинг норасмий биринчи муаллимларим мактаб кўрмаган, савод чиқариша олмаган бобом билан момом десам тўғри бўлади. Улар ҳарф танимасалар-да, буюк мактаблардан ўтган ҳаёт академиклари эди. Улар менга ҳамма нарсадан — табиатдан, тилдан, жамиятдан илк дарсларни беришган. Шамол, Ер, Ой, Осмон, Юлдузлар билан гаплашишни ўргатган. Бобом билан момомга эргашиб юрган кезларимни ҳозиргача катта орзиқиш билан эслайман. Улар айтган эртаклар ва афсоналар ҳамон менга ҳамроҳ.
Кейин мактабга бордим. Ҳаммаям мактабга борган биринчи кунини умри бўйи унутолмаса керак. Бу бола учун жуда катта кун. Шу куни унга мактаб эшиги эмас, балки янги бир оламнинг эшиклари очилади. Шунда бизга ҳарф танитган расмий биринчи ўқитувчимни “кўрганман”. Қарангки, мен ҳар куни кўриб юрадиган ўзимизнинг қўшнимиз — Эргаш ака шу куни менга мутлақо бошқа одам бўлиб кўринган. Энди бу одам мен биладиган оддий Эргаш ака эмас, янги бир оламнинг салобатли, катта бир одами эди. Бизга илк ҳарф танитган одам Эргаш муаллим Хўжамқуловни кўп эслайман. Раҳматли кўп жонкуяр инсон эди. Ҳар қандай одамнинг кўп хотиралари биринчи муаллим билан боғлиқ бўлади. Чунки бу дунёда бировга ҳарф танитишдан ҳам кўра савоблироқ, улуғроқ иш бўлмаса керак. Биринчи муаллим, аввало, шу иши билан жуда азиз.