Zebuniso JUMAYEVA
Ba’zan dars avvalida dabdurustdan o‘quvchilardan baxt haqida so‘rab qolaman. Bir-biriga navbat bermay, o‘z tasavvurlarini aytishga shoshayotgan bolajonlarni tinglab bo‘lgach (salomlashuvdan so‘ng, hali bolalar partaga o‘tirmasidan), baxt ham boshqa tushunchalar kabi nisbiy ekani, har kim uni har xil talqin qilishini tushuntiraman. Masalan, bir ko‘zidan ayrilgan odam o‘zini qanchalar baxtsiz va nochor his qiladi, lekin tug‘ma so‘qir kishiga bu dard bir umrlik ekanligini ta’kidlayman. Olam chiroyini o‘z ko‘zlari bilan ko‘ra olishi, onasi yuzlariga boqa olgani baxtning ayni o‘zginasi ekanini aytaman. Shundan so‘ng hatto o‘tirish ham baxt ekani, hozir uyga vazifa uchun berilgan she’rni go‘zal ifoda bilan aytganlar bu huquqni qo‘lga kiritishini e’lon qilaman.
Bu bolalarga juda yoqadi. Gohida ana shunday hikmatlardan gap boshlasam “bu darsimizning debochasi edi” deya o‘z so‘zim bilan gapni ilib ketishadi.
Shu kecha va kunduzda
Toshkentdan uy izlayotganlar uchun xushxabar: narxlar pasaymoqda
Toshkentdagi xususiy bog‘chada tarbiyachi 2 yoshli qizni yuziga jarohat yetkazgan
“DOLZARB 90 KUN” 152-Maktab faoliyatida
Nazoratchilar abituriyentga test yechishda yordam berdimi?
OB-HAVO

0 C
Valyuta kurslari
Markaziy bank